- σπάσακας
- ο, Ναυτός που πάσχει από κήλη.[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. σπασ- τού αορ. τού σπάω + κατάλ. -ακας (πρβλ. μεθύστ-ακας, ξέρ-ακας)].
Dictionary of Greek. 2013.
σπάσακας
Look at other dictionaries:
σπάω — σπῶ, άω, ΝΜΑ νεοελλ. βλ. σπάζω μσν. αρχ. 1. ανασπώ, βγάζω από τη θήκη (α. «ξίφος σπάσαντα», Ευρ. β. «φάσγανον σπάσας χερί», Ευρ.) 2. προκαλώ συστροφή ή σπασμό αρχ. 1. τραβώ προς το μέρος μου και αποσπώ, κόβω («σπασάμην ῥῶπάς τε λύγους τε», Ομ. Οδ … Dictionary of Greek
